شده گاهی توی زندگی مجبور باشم راهی رو انتخاب کنم ؛
راهی که انگشت ها اشاره می کنند ...
در واقع انسان زمانی دست به انتخاب می زند که مجبور باشد !
اما گاهی فقط و فقط یک راه باقی می ماند.
جایی که عقل خاموش؛ دل ساکت و انگشت ها روی تسبیح و استخاره!
و از این نقطه همه چیز تغییر می کند.
انسانی دیگر ؛ روحی دیگر ؛ خدایی دیگر...
تازه می فهمم "دلخوش به سکوتم..." یعنی چه!
دلخوشی سکوت را تازه حس می کنم! از وقتی رفتم...
پیشتر نوشتم " یا رب این شهر چه شهریست که صد یوسف دل...به کلافی بفروشیم و خریداری نیست"
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: